تاريخ شهادت، تاريخ عقيده و جهاد و تمسك به اصول و مباني اعتقادي است؛ اگر خون شهيدان نبود كه شجره طيبه رسالت را سيراب نمايد، نه از اسلام خبري بود و نه از مكتب توحيد الهي اثري.
نگاه خالص انسان دربرابر ماست، صداي خالص ايثار و اعتقاد، طنين تنهايي، ترنم موزون تشنگي، حكايت دست هاي قلم شده ، قصه هاي نانوشته ، داستان دستان غربت، داستان دستان قربت، حكايت جانبازي، حكايت جانبازي و دلنوازي و عشق بازي.
اگرشهادت دركربلا ونهضت خونين عاشورا نبود، اين اخلاص و دوستي كه ميليون ها انسان از صميم قلب نسبت به اهل بيت پيغمبر كرده بودند، بوجود نمي آمد.
كليد انقلاب اسلامي نیز بر همین اساس از دهه 1340 و به ويژه محرم 1342 در ايران زده شد؛ قيام خونين 15 خرداد 1342مقدمه اي شد براي آغاز موجي عظيم عليه رژيم ستم شاهي پهلوي كه نتيجه آن پيروزي انقلاب اسلامي در 22 بهمن 1357بود.
معمار كبير انقلاب امام خميني (ره)در مورد قيام خونين 15 خرداد فرمودند: "ملت عظيم الشان در سال روز اين قيام انفجارآميزي كه مصادف با 15 خرداد 42 بود، با الهام از عاشورا، آن قيام كوبنده را به بار آورد، اگر عاشورا و گرمي و شور و انفجار آن نبود، معلوم نبود چنين قيامي واقع شود".
پس از پیروزی انقلاب اسلامی با تحمیل جنگ به ایران تمامی دنیای کفر در مقابل ملت ولایتمدار ایران قرار گرفت ولی در زمان دفاع مقدس نیز حضور حماسی عاشورا در روحیه مردم و رزمندگان و صبر و تحمل گرفتاری ها در زمان جنگ و بعد از آن متبلور بود.
شهيد "محمد احمدي شهرابي" ازشهداي دوران هشت سال دفاع مقدس در وصيت نامه خود نوشته است: نمي دانيد كه شهيد شدن چه افتخاري است، تمام بدن انسان به حال جوشش مي افتد، چون مي خواهدماموريت خويش را انجام داده و به پيش بزرگان تاريخ برود.
"بزرگاني چون امام حسين(ع)، مرد جنگ، مرد بزرگ اسلام، مردي كه درس آزادي را به هر بنده اي آموخته است".
شهيد"عباس انصاري" نيز در وصيت نامه خود مي پرسد : آيا شهادت امام حسين (ع)براي فاطمه و زينب(س) سخت نبود؟ آيا امام حسين(ع) درروزعاشورا فرزندان و عزيزان خود را فداي اسلام نكرد؟
او يادآوري مي كند "امروز بايد خود را فداي انقلاب كنيم تا با خون خود اسلام را زنده نگهداريم."
شهيد انصاري مي افزايد : همه مي گفتيم اي كاش بوديم در روز عاشورا و به امام حسين(ع) كمك مي كرديم.
"حال كه هر روز ما عاشورا و هر سرزمين ما كربلاست و نداي فرزند برومند حسين(ع)، خميني عزيز لبيك بگوييم و در تداوم انقلاب كمك كنيم".
شهيد"عبدالمحمد ترابي" نيزبهترين راه را راه حسين زمان مي داند و مي گويد: ناله هاي محرومان دنيا وانسان هاي ضعيف چنان بر من اثر گذاشته بود كه بهترين راه كه همان راه حسين زمان مي باشد انتخاب كرده و به نداي حسين زمان لبيك گفته و با قلبي سرشار از عشق به الله به ياري دين خدا كه در واقع در اين دنياي ظالم پرور تنها مانده است.
او تاكيد دارد : براي امام حسين (ع) اشك بريزيد كه در صحراي كربلا با 72 تن با بدترين وجه به شهادت رسيدند.
شهيد"ترابي" در وصيت نامه خود آورده است: به ياد شهيدان كربلا بيفتيد و ناراحت نباشيد، چون دشمن ما هم امروز يقينا چيزي كمتر از يزيدزمان امام حسين (ع) ندارد". "زمان فراهم آمده است تا آرزوي پيوستن به علي اكبر حسين (ع) را داشته باشيم و شما بر خود بباليد كه امانت خود را داده ايد".
شهيد "باقر سليماني" نيز در وصيت نامه خود به مادرش توصيه مي كند كه نگران نباشد و اگر شهيد شد، به آن افتخار كند ، چرا كه امانتي را كه خدا به او سپرده بود، سالم به خدا پس داده است .
او مي افزايد :اي مادر ناراحت نباش ، هر وقت گريه مي كني به ياد روز عاشورا بيفت و آن صحنه را در نظر بياور.
"درنظر بياور كه چه طورامام حسين (ع) قاسم نو دامادش را، علي اكبر جوانش، علي اصغر شيرخواره اش به صحنه نبرد مي فرستد و چطور خودش با فرزندانش و ياران باوفايش با لب تشنه درخت اسلام را آبياري مي كنند".
"چه طور به خاطر پياده شدن دستورات خدا و حفظ قرآن، سرشان و دستشان از بدن جدا مي شود و زير سم اسبان له مي شود".
اين شهيد مي نويسد:اي مادر ، به ياد آن روز و آن صحنه گريه كن و هر چه مي خواهي گريه كن و همچون زينب صبور باش و از او درس بگير ، مبادا به خاطر عشق و علاقه اي كه به فرزندت داري گريه كني و با اين عمل دشمنان اسلام را خوشحال گرداني. وي به دخترش"مريم" نيز سفارش مي كند ، "حضرت زينب را هميشه در نظر داشته باشد و سعي كند همچون آن حضرت صبور و استوار و مقاوم باشد و طريقه زندگي كردن، محبت، مهرباني ، ايثار و گذشت و صفايي كه زينب داشته را سرمشق خود قرار دهد."
شهيد همت نيز در وصيتنامه خود آورده است "همه بايد پرچم سرخ عاشورايي را به دوش بكشيم و قداست مملكت و ناموسمان را پاسداري كنيم."
شهيد "احمد ابراهيمي" نيز آرزو دارد كه با شهدا محشور شود و روز محشر در گروهي باشد كه با امام حسين(ع) حركت مي كنند. او نيز تاكيد دارد : هر گاه خواستيد گريه كنيد ، بر آقا و امام مظلوم حضرت حسين بن علي (ع) گريه كنيد كه تمام هستي و جوان هايش را داد و خود نيز با لبان تشنه شهيد شد. اين شهيد به همسرش توصيه داشت كه صبر را ازحضرت زينب(س) بياموزد و در نبود او به الله توكل كند وفرزنداني تربيت كند كه در راه اسلام قدم بردارند و همچنان استوار باشند تا دشمن خوشحال نشود.
شهيد "شمس الله احمدي" نيز در وصصيت نامه خود آورده است: ما كه از سيد الشهدا امام حسين (ع) بالاتر نيستيم. اگر گريه داريد براي امام حسين و بي كسي حضرت و حضرت علي اصغر شش ماهه امام حسين (ع) بنماييد. ما كجا و علي اصغر كجا، زمين "كربلا" كجا و زمين "خونين شهر" كجا.
شهيد "حسن آقاسي زاده شعرباف " نيز در وصيت نامه خود نوشته است : آنها كه الله اكبر را بدون "يا حسين" گفتن نمي گويند و ياحسين را بدون جهاد حسيني كردن نمي گويند و جهاد حسيني را بدون عشق به شهادت و الله نمي گويند جهاد نمي كنند مگر اينكه همه اينها را دريافتند و در مدرسه بسيج و به همه معاني و حكمت هاي اين الفاظ و گفتارها رسيدند.
شهيد "حاج عبدالحسين برونسي" نيز مسير انقلاب اسلامي را دنباله رو مكتب حسيني دانست كه سرمنشاء از فرزندان حضرت فاطمه گرفته است.
به نوشته اين شهيد، انقلاب اسلامي راه خونين صحراي كربلا را پيموده است و از مدينه به مكه و از مكه به عراق و همان راهي كه حسين رفت ، فرزندش امام خميني ادامه داد. "زينبم صاحب اسم تو خيلي صادق بود، رسالت سنگيني داشت ، بايد مواظب باشي اين همه صبري كه زينب كرده است در كربلا و آن همه مصيبتي كه بر زينب در آن روز وارد شد، براي خدا بود، نگران هم نبود، محزون هم نبود، چون مي دانست كه اينها به كجا مي روند، مي ديد براي چه كشته مي شوند و مي ديد علي اصغرش چرا كشته شد، علي اكبرش چرا كشته شد، عباسش چرا كشته شد، حسينش چرا كشته شد، همه جد و تبارش چرا كشته شدند، خوشحال بود، ديد راه، راه خداست چون نياز راه بر اين بود، راه خدا را خون لازم است".
شهيد "محمدحسن نظرنژاد" نيز در وصيت نامه خود اورده است: در عزاي امام حسين (ع) هرچه مي تواني گريه كن ، چون خداوند هر قطره آن را در روز قيامت هزاران پاداش مي دهد.
شهيد "اسماعيل فرخي نژاد" نيز مي نويسد "گريه كنيد كه عقده دلتان خالي شود، گريه كنيد زيرا كه خداوند اين گريه ها را دوست دارد". "گريه براي مظلوميت امام حسين (ع) و يارانش و اسيرانش در زمان خودش و گريه كنيد براي برادران رزمنده اي كه مظلومانه سرها و دست ها و پاهايشان از تن جدا شده است".