پایگاه خبری تحلیلی بازی دراز ۱۱:۱۱ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۴
گفتگو تفضیلی:

در مداحی باید سنت‌های عزاداری حفظ شود/ لزوم توجه مداحان به سندیت اشعار وروضه‌ها

بازی دراز1404: مداح وذاکراهل بیت شهرستان بابیان اینکه سنتهای عزاداری بایستی در مداحی حفظ شود برلزوم توجه مداحان به سندیت اشعار وروضه های انتخابی تاکید کرد.

به گزارش بازی دراز،  سالهاست که عزاداران شهرستان سرپل ذهاب مخصوصا عزادارانی که به هیئت عزداران انصارالحسین(ع) حاج غلامرضا گودرزی می روند نام مداح  معروف علی اشرف سهیلی را شنیده اند و با او آشنا هستند.

به همین منظور خبرنگار بازی دراز با وی به گفتگو پرداخت تا راز بندگی برای خدا و خادمی برای اهل بیت.ع. برای مخاطبین بازگو کند.
 
اول اینکه خود را معرفی کنید و توضیح بدید از چه زمانی به مجالس عزای حسین.ع. قدم گذاشتید:
 
علی اشرف سهیلی اهل و ساکن شهرستان سرپلذهاب هستم، تا آن جایی که به یاد دارم علاقه ام به مجلس عزاداری امام حسین (ع) از ۵-۶ سالگی شروع شد، زمانی که با بچه های کوچه هم بازی بودم و در کوچه با هیئت های کودکانه به عزاداری می پرداختیم. مداح هیئت کودکانه من بودم و به یاد دارم که فقط این شعر راتکرار می کردم:
             ماه محرم آمده، شادی رفته غم آمده                          ماه محرم رسید، لعنت خدا بر یزید

در ادامه از حال و هوای جوانی و علاقه ای که به مداحی داشتید بگویید: 
بعد از اینکه بزرگ شدم به حسینیه ها و تکایا می رفتم و پیرغلامان و مرشدهایی را می دیدم که نوحه خوانی می کردند و با صدای زیبایی که داشتند هر کسی را علاقمند به نوحه خوانی می کردند از جمله مرحوم مرشد عزیز که هم خادم مسجد جامع اسلام آبادغرب بود وهم نوحه خوانی می کرد و با سبک زیبایی که داشت می توان  گفت یکی از نوحه خوانان معروف غرب کشور بود.


مشکلات خاصی در زمان پیش از انقلاب در صدرراه برای برگزاری مجالس عزاداری وجود داشت؟

محدودیت های عزاداری در سالیان پیش از انقلاب می توانم اشاره کنم که در زمان شاهنشاهی مراسم عزاداری ماه محرم با یک محدودیت خاصی برگزار می شد، من بچه بودم و به هیئت مسجد جامع سرپل ذهاب می رفتم، در آن زمان بزرگترها به من اجازه  نمی دادند ولی با اسرارخودم اجازه دادند یکبار بخوانم که با استقبال عزاداران مواجهه شدم. سرانجام من از سال ۱۳۴۵ به صورت رسمی شروع به مداحی و نوحه خوانی در دسته جات عزاداری کردم.

در زمان نزدیک به سال های پیروزی انقلاب یعنی سال۵۶-۵۷ زمان اوج تظاهرات امت اسلامی، رژیم شاه به ما تذکر می داد که اشعار انقلابی نخوانیم علاوه برآن امکانات نیز بسیار کم بود ولی ما با همان امکانات کم و شرایط و جو نامناسب رژیم شروع کردیم و به حمدالله امروز به جایی رسیده ایم که مراسمات عزاداری را با شکوه هرچه بیشتر برگزار می کنیم.

از خاطرات خود در زمانی که در هیئت های عزاداری شهرستان شروع به مداحی کردید توضیح بفرمایید:

از سال ۱۳۶۱ هیئت مهاجرین جنگ سرپل ذهاب به نام هیئت انصار الحسین (ع) به وسیله یکی از خادمان امام حسین (ع) به نام حاج غلامرضا گودزی تشکیل شد ومن به عنوان مداح در این هیئت شروع به خدمت کردم و امروز نیز باگذشت چندین سال همچنان در این هیئت مداحی و نوحه خوانی می کنم و این یکی از افتخارات بزرگ من است که مداح چنین هیئت باشکوهی هستم.


از ابداع سبک های نوحه خوانی خود بفرمایید: 

بیش از ۱۷۰-۱۸۰ سبک دارم که بیشتر سروده های خودم هستند و همگی آن ها از سبک های قدیمی برگرفته شده اند چون اعتقاد شخصی خودم این است که باید سنت های عزاداری حفظ شوند چرا که این نواها سوزناک تراند. یک نکته مهمی که مداحان باید به آن اهمیت بدهند سندیت اشعار آن هاست، بهتر است روضه هایی که می خوانند از سندیت معتبری برخوردار باشد و نباید با هدف درآوردن اشک عزاداران هرنوع روضه ای را بخوانند، این مسئولیت دارد و فردای قیامت باید در پیشگاه امام حسین(ع) جوابگو باشیم.

مهمترین راز شما برای مداحی در هیئت های عزاداری چه بود؟
عنایت امام حسین(ع) در زندگی خود چشمگیر می دانم. عنایت های امام حسین (ع) به من خیلی زیاد بوده است که نمی شود به همه آن ها اشاره کنم. دوست دارم به عنوان یک راز درسینه ام باقی بماند فقط می توانم بگویم که چه عنایتی بالاتر از اینکه بیش از ۵۰ سال است هنوز امام حسین (ع) من را در خانه اش راه می دهد و طردم نکرده است.

در پایان این مداح اهل بیت با اشک هایی که در چشمانش حلقه زد گفت: با یا حسین یا حسین گفتن پیر شدم، اما از جوانی از دست رفته ام خوشحالم.