به گزارش بازی دراز،
سرانجام پس از مدت‌ها گمانه زنی‌ها درباره انتخاب سخنگوی جدید دولت، روز سوم خرداد با اعلام دیدار ربیعی با رئیس جمهوری این گمانه‌ها به پایان رسید و حجت الاسلام و المسلمین «حسن روحانی» رئیس جمهوری روز نهم خرداد در حکمی به صورت رسمی ربیعی را به عنوان «دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس جمهوری و سخنگوی دولت» منصوب کرد.
در بخشی از حکم رئیس جمهوری خطاب به ربیعی آمده است: «انتظار دارد از تمام ظرفیت‌های ارتباطی ارکان دولت در ابعاد متعدد جهت توسعه همه جانبه تعامل با رسانه‌ها و ارتباط با مردم بهره گیری شایسته به عمل آورید.»
انتخاب ربیعی به عنوان دومین سخنگوی دولت تدبیر و امید با توجه به سوابق سیاسی، اقتصادی و رسانه‌ای او از سوی جریان‌ها و رسانه‌های مختلف بازخورد مثبتی در پی داشته است. بیشتر چهره‌های سیاسی و رسانه‌ای همفکر دولت از این انتخاب استقبال کردند و رسانه‌های منتقد و مخالف هم دستکم واکنش منفی به آن نشان ندادند.
فعالان سیاسی و رسانه‌ای در گفت و گوها و یادداشت‌های مختلف از ربیعی خواستند تا نظرات گروه‌های دانشگاهی و افکار عمومی را به دولت منتقل کند. این مهم در شرایط کنونی و با توجه به پروپاگاندای رسانه‌ای دشمن برای ناامید سازی مردم از عملکرد دستگاه اجرایی بسیار مهم و حیاتی به نظر می‌رسد.
**الزامات حضور سخنگو در هیأت دولت
حضور سخنگوی دولت در جمهوری اسلامی ایران سابقه‌ای ۴۰ ساله دارد؛ نخستین بار «عباس امیر انتظام» در دولت موقت مرحوم «مهدی بارزگان» عهده دار این مهم بود. مرحوم «حسن حبیبی»، مرحوم «صادق طباطبایی»، «بهزاد نبوی»، «احمد توکلی»، «عطاءالله مهاجرانی»، «عبدالله رمضان زاده»، «غلامحسین الهام»، «سید شمس‌الدین حسینی»، «محمد رضا رحیمی» و در نهایت «محمدباقر نوبخت» نام‌هایی هستند که طی چهار دهه در مسؤولیت سخنگویی دولت نقش ایفا کردند.
این سخنگوها در ادوار مختلف از چهره‌های مهم و تأثیرگذار دولت در دوران مسؤولیت خود بودند و در عرصه سیاسی ایران هم صاحب نام. این موضوع از اهمیت سخنگویی دولت حکایت دارد. سخنگو مهم‌ترین انتقال دهنده تصمیمات خرد و کلان دولت در حوزه‌های مختلف است و می‌توان گفت این تصمیمات بدون انتقال درست به جامعه و افکار عمومی نمی‌تواند در مقام اجرا به موفقیتی دست یابد.
شاید به دلیل همین توصیفات از اهمیت و جایگاه سخنگویی دولت است که «دولت سخنگو ندارد» ترجیع بند یک سال گذشته بسیاری از انتقادات به دستگاه اجرایی از تابستان سال گذشته تاکنون بود. ۲۶ تیر ۹۷ تاریخ آخرین نشست نوبخت در مقام سخنگویی دولت بود و پس از آن تصمیمات، مصوبات و عملکرد دولت و اعضای کابینه یا به واسطه خود وزرا یا «محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس جمهوری در رسانه‌ها انعکاس می‌یافت.
در چنین شرایطی دفاع از عملکرد دولت به صورت متمرکز و پاسخگویی صریح به اتهامات وارد شده به دولت، کار چندان ساده ای نبود و رئیس جمهوری و اعضای کابینه با توجه به مشغله‌های اجرایی کمتر می‌توانستند به این مهم بپردازند.
تمام این گزاره‌ها ضمن اشاره به جایگاه مهم سخنگویی دولت ضرورت معرفی آن از سوی دولت را بیش از پیش مهم جلوه می‌داد.
اما رسیدن به گزینه مطلوبی که بتواند ضمن احاطه کامل بر عملکرد دولت درباره جامعه و دغدغه‌های مردم هم اطلاع نسبتاً جامعی داشته باشد؛ دشوار بود و رئیس جمهوری سرانجام ربیعی را برای این مهم، مناسب تشخیص داد. بسیاری از چهره‌های سیاسی به جد اعتقاد دارند که علی ربیعی در برهه کنونی نباید تنها به سخنگویی صرف بسنده کند، بلکه باید از توان خود در حوزه ارتباطات، از تجربه خود در حوزه اقتصاد و از روابط خود در حوزه سیاسی در مسیر اعتماد افزایی میان جامعه و دولت بهره گیرد.
**ربیعی و پیشینه سیاسی-اقتصادی-فرهنگی
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بود که ۱۷ مرداد سال گذشته با رأی منفی نمایندگان در جلسه استیضاح از مسئولیت خود کنار رفت اما وزارت تعاون تنها سابقه فعالیت وی در این سال‌ها نبوده است. ریاست مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، مشاور اجتماعی رئیس‌جمهوری دوران اصلاحات و عضو شورای سیاست گذاری مرکز بررسی‌های راهبردی ریاست جمهوری تا سال ۸۴ از مهم‌ترین مسوولیت‌های ربیعی در سال‌های گذشته بوده است.
حضور در یکی از مهم‌ترین جریان‌های سیاسی کشور و نقش تأثیرگذار در برهه‌های انتخاباتی از ربیعی چهره‌ای سیاسی و آشنا به این وادی ساخته است. همچنین پنج سال حضور در یکی از اقتصادی‌ترین وزارتخانه‌های دولت یعنی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی او را تا حدود زیادی به ادبیات و فراز و فرودهای اقتصادی در کشور آگاه می‌کند. اما برگ برنده او وجهه رسانه‌ای و فرهنگی است. ربیعی سابقه مدیر مسؤولی روزنامه کاروکارگر را در کارنامه خود دارد و عضو مؤسس و رئیس نخستین مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران است.
فهرست مقاله‌های علمی پژوهشی و مکتوبات ربیعی حوزه علاقه و توانایی او را رسانه و علوم اجتماعی معرفی می‌کند که می‌تواند در جایگاه سخنگویی دولت تأثیرگذار باشد.