جدای از اینکه دولتمردان ایرانی حمید ابوطالبی را سفیر رسمی خود در سازمان بین الملل می دانند آمریکاییان وی را به عنوان گزینه ایی تروریستی و نامناسب قلمداد کرده اند و سازمان ملل نیز استدلال های آمریکا را قبول و در برابر نظر سیاسی – امنیتی آنها کوتاه آمده اند.
جالب اینجاست که آمریکایی ها هنوز حادثه 50 سال گذشته خود را فراموش نکرده اند و هنوز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا برای آنها ناخوشایند است و آن را برای خود یک ضایعه می دانند و در همین راستا دولتمردان آمریکا مدعی هستند به علت نقش ابوطالبی در جریان اشغال سفارت خانه آمریکا در تهران بعنوان تروریست از ورود او به آمریکا جلوگیری کنند.
آمریکا بعنوان یک دولت حاکم بر سرزمین می تواند هر قانون را وضع کند و محدودیت هایی را نیز ایجاد کند ، حتی اگر آنها با ورود ابوطالبی موافقت کنند مطمئنا چنان او را محدود خواهند کرد که آزادی عمل برای فعالیت های خود نداشته باشد چون او را برای خود یک تهدید امنیتی می دانند.
شاید جایز و اصلا در خور قیاس نباشد که ابوطالبی را با اشتون نماینده اروپا مقایسه کنیم ، ولی حتی لحظه ای درنگ ما را به سمتی خواهد برد که چرا ورود اشتون و نمایندگان اروپایی باید در ایران آزاد باشد که اینگونه دستاوردهای انقلاب اسلامی را زیر سوال ببرند و آزادنه هر کاری را بخواهند در ایران انجام دهند ، حتی به دیدار مخالفان نظام بروند و مسئولین ما در برابر اقدامات آنها سکوت کنند و خود را به بی خبری بزنند و همچنان در برابر آنها لبخند خود را حفظ کنند ولی امثال آمریکا اینگونه قانون و قرارداد امضا می کنند و به تصویب می رسانند ؟؟؟؟
