پربازدیدترین ها

سرویس: تازه های خبر کد خبر: 221598 ۰۹:۴۴ - ۱۳۹۸/۰۵/۲۸

ضرورت تعریف رشته‎های دانشگاهی میان‎رشته‎ای در حوزه دریا

صنایع دریایی گستره عظیمی دارند که هرچقدر در آن پیش ‎می‎روی با عرصه‎های جدید و تخصص‎های تازه روبه‎رو می‎شوی، ورود به حوزه این تخصص‎های جدید و تازه به دانش و علم نیاز دارد که رفع این نیاز فقط و فقط از بستر دانشگاه و تحقیقات دانشگاهی برمی‏آید.

به گزارش بازی دراز، 

دانشگاه‌های دریایی ایران باوجود موقعیت مناسبی که دارند و در رشته‎های فعلی پیشرفت‎های چشمگیری کرده‌اند، اما هنوز در راستای ایجاد رشته‎های جدید، میان‌رشته‎ای و تخصصی گامی برنداشته‌اند.

تا جایی که یک استاد حوزه دریا با بیان اینکه در بخش صنعتی بعضی از این رشته‎های تخصصی از نیروی دریایی استفاده می‎شود هشدار داد که اگر آن‌ها هم بازنشسته شوند دیگر نیروی متخصص جایگزین نخواهیم داشت؛ بنابراین باید دانشگاه‎های دریایی به سمت تعریف و ایجاد رشته‎های تخصصی و میان‌رشته‌ای گام بردارند.

عباس نوبختی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه جدایی صنعت و دانشگاه مختص رشته‎های دانشگاهی و صنایع دریایی نیست و در سطح کشور وجود دارد عنوان کرد: بنده همیشه از آن به‌عنوان یک مسئله آزاردهنده یاد می‎کنم زیرا هیچ‌گاه ارتباطی منطقی و ریشه‌دار بین این دو حوزه ایجاد نشده است البته این مسئله در حوزه دریا عمیق‌تر است زیرا مسائل دریایی خاص هستند.

وی با تأکید بر اینکه بخشی از این جدایی ناشی از کل سیستم آموزشی و صنعتی کشور است که هرکدام مسیر خود را در پیش‌گرفته‌اند و هیچ زمان صنعت به دانشگاه نیازی احساس نکرده و به‌صورت عمیق جایگاه دانشگاه را درک نکرده است تصریح کرد: صنعت ایران صنعتی مونتاژ بوده که تجار پایه‌گذار آن بوده‌اند. وقتی به سال‌های قبل از انقلاب می‎نگریم متوجه می‎شویم که تجار صنایع را وارد ایران کرده‌اند بنابراین زمانی که یک تاجر به دنبال صنعت می‎رود همه حلقه‎های آن را جمع نمی‎کند بلکه فقط به دنبال حلقه‎هایی است که زودتر و سریع‎تر او را به سود بیشتری برساند، می‎رود.

این استاد حوزه دریا اضافه کرد: این‌طور است که صنعت به دانشگاه، هزینه کردن برای تحقیقات دانشگاهی و یا انتقال تکنولوژی نیازی نداشته است. درحالی‌که اگر به ترکیه نگاه کنیم درمی‌یابیم که صنعت آن‌ها از طریق مهندسان بنا نهاده شده است و هر شرکتی که تشکیل می‎شده است می‎بایست چند مهندس در هیئت‌مدیره خود می‌داشت و بدین طریق صنعت را با دانشگاه همراه کرد.

عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی تصریح کرد: همین موضوع موجب شده است که ما در بعضی امور موفق نباشیم به‌گونه‌ای که در بعضی حوزه‎های صنعتی 17 تا 18 بار یک مجوز را خریداری کرده‎ایم مثلاً جرثقیل سقفی، لیفتراک، کمپرسور، ماشین‌آلات راه‌سازی سنگین و ... را خریده‌ایم زیرا زمانی که به ایران آمدند صنعت مونتاژ بودند بنابراین وقتی از ایران رفتند تکنولوژی ساخت آن‌ها به کشور منتقل نشده بود.

وضعیت ارتباط دانشگاه و صنعت به‌گونه‌ای نیست که بگوییم روی غلتک افتاده‌ایم

نوبختی اضافه کرد: در حوزه صنایع دریایی این بحث عمیق‎تر و سرمایه‌گذاری موردنیاز سنگین‌تر است. بایستی مسئولان و جامعه دریایی راهکاری را پیدا کنند. البته اکنون نسبت به چند سال پیش، وضعیت بهتر شده است. سال‌های قبل همه هم‌وغم ما این بود که به مسئولان نشان دهیم دریا اهمیت دارد اما اکنون به‌واسطه فعالیت‎های انجمن مهندسی دریایی و فعالان دریایی مسئولان به این موضوع پی برده‎اند و این موضوع در آن‌ها نهادینه‌شده است اما هنوز هم کافی نیست. هنوز وضعیت ارتباط دانشگاه و صنعت به‌گونه‌ای نیست که بگوییم روی غلتک افتاده‌ایم، بایستی دلسوزان دانشگاه و جامعه دریایی خودشان ضعف صنعت را جبران کنند.

این استاد حوزه دریا عنوان کرد: اگر صنعت به سراغ دانشگاه نمی‌آید دانشگاهیان بروند پروژه‌های دانشگاهی را متناسب با مشکلات صنعت طرح کنند. آرام‌آرام رابطه ایجاد می‌شود. وقتی صنعت باور کند که دانشگاه فقط به دنبال انعقاد قرارداد برای یک پروژه نیست تا پول آن‌ را بگیرد بلکه با این پروژه‌های دانشجویی به دنبال رفع مشکلات صنعت است که حتی در مواردی هم رفع شده است، حاضر می‌شود آن پول را هم بدهد.

باید رشته‌های میان‌رشته‌ای در دانشگاه‌ها تعریف کنیم

نوبختی با اشاره به اینکه در دنیا رشته‌های دریایی گرایش‌های مختلف دارد تصریح کرد: فرض کنید ما مهندسی برق، مکانیک، سازه‌های دریایی و کشتی‌سازی داریم اما خود سازه دریایی به‌عنوان یک پلتفرم و آفشور تخصص‌های بی‌نهایتی دارد.

وی در ادامه افزود: مثلاً کسانی هستند که مدیریت عرشه سکو را به عهده دارند که ما این رشته را نداریم. افرادی هم که در این حوزه و یا حوزه‎های تخصصی دیگر کار می‌کنند یا از نیروی دریایی ارتش آمده‎اند یا قدیمی‌هایی هستند که تجربه‎های خاصی دارند و اگر بازنشسته شوند با مشکلات جدیدی در این حوزه‌ها روبه‌رو می‎شویم.

عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی ابراز کرد: علاوه بر آن دانشگاه‌های ما هنوز به رشته‌های کارهای تخصصی ورود نکرده‌اند. باید آرام‌آرام رشته‌های میان‌رشته‌ای در دانشگاه‌ها تعریف کنیم. البته دانشگاه علوم دریایی امام خمینی نوشهر گام‎های مثبتی به سمت ایجاد رشته‌های جدید برداشته است.

این استاد حوزه دریا عنوان کرد: متأسفانه در حوزه کشتی‎سازی فقط چند رشته سازه کشتی، هیدرواستاتیک و هیدرودینامیک داریم اما رشته‎ای درباره سیستم موتورخانه، رانش و ... نداریم و گاهی مجبور شده‎ایم در دانشگاه از نیروی دریایی استفاده کنیم. این ضعف دانشگاه را می‎رساند که باید با ایجاد رشته‎های میان‌رشته‎ای زنجیره تخصص‌های دریایی را در دانشگاه کامل کنیم.

طرح جایگزینی شناورهای سنتی فرصتی جهت توسعه صنعت کشتی‌سازی است

نوبختی در خصوص سفارش‌ ساخت کشتی به خارج از کشور گفت: شرکت‌هایی که از کشتی استفاده می‌کنند تجاری هستند و باید سود کنند و خواب سرمایه آن‌ها کم باشد؛ بنابراین ازنظر آن‌ها کاملاً منطقی است که سفارش خارجی داشته باشند.

این استاد دریایی با بیان اینکه متأسفانه صنعت کشتی‌سازی ما به‌چابکی خارجی‎ها نیست و نقدینگی ندارد تصریح کرد: برای نقدینگی هم باید دست به دامن بانک‌ها شود که برای این کار پاسخگو نیستند؛ بنابراین صنعت کشتی‎سازی ایران عقب است و انتظار دارد که دولت کمک‌ و حمایت ویژه از او داشته باشد. مثلاً مدتی این صحبت بود که 500 میلیارد تومان به کارخانه‌های خودروسازی کمک کردید همان اندازه هم به کشتی‌سازی تزریق کنید.

وی اضافه کرد: بنابراین صنعت دریایی ما در ساخت کشتی‌های بزرگ رقابتی نیست و زمانی که رقابت نباشد منطق حکم می‌کند که سفارش‌ها به سمت خارج رود.

نوبختی با اشاره به اینکه بااین‌حال ما بازار بسیار بزرگ‌تر در داخل داریم که می‌توانیم روی آن کار کنیم اما غافل هستیم خاطرنشان کرد: مثلاً سال‌ها است که بحث شده کشتی‌های سنتی را تعویض کنیم یا لنج‌ها را بازسازی کنیم اما هیچ اقدامی صورت نگرفته و در حد حرف باقی‌مانده است و برای اینکه بتوانیم از این موقعیت استفاده کنیم باید صنعت را رقابتی کنیم تا کسی که می‌خواهد برای راه‌اندازی یک حرفه سرمایه‌گذاری کند به سمت ساخت شناور جذب شود و این حرفه برای او صرفه اقتصادی داشته باشد.

وی در ادامه افزود: ما باید این صنعت را با راهکارهای ساده رقابتی و پرسود کنیم. الزاماً این نیست که دولت طرح تحول صنایع دریایی بدهد اما بانک‌ها کمک نکنند.

عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی ابراز کرد: زمانی که ما افراماکس و کشتی تحقیقاتی اقیانوس‌پیمای خلیج‌فارس را می‌سازیم به این معنی است که تکنولوژی ساخت را داریم اما ازآنجایی‌که دیر و گران می‌شود قابل‌رقابت نیست؛ باید عواملی همچون قوانین دست و پاگیر، گمرک، بانک و بیمه، قوانین واردات و صادرات و ... را که باعث تأخیر می‎شود از بین بریم تا بتوانیم برای این صنعت رقابت ایجاد کنیم.

انجمن مهندسی دریایی باید پیشنهادهایی جهت بهره‌برداری از صنایع دریایی به دولت ارائه کند

این استاد حوزه دریا با بیان اینکه انجمن مهندسی دریایی ایران یک پلتفرمی است که می‎توانیم به‌وسیله آن افکار و مسائل جامعه دریایی را به گوش مسئولان برسانیم خاطرنشان کرد: بنابراین تمام تلاش ما این است که بتوانیم فضای سالمی درون انجمن داشته باشیم. نباید راه را برای طیف دیگری ببندیم بلکه باید به‌صورت منطقی و عقلانی راه را باز گذاریم تا افراد جدید وارد انجمن شوند و فعالیت کنند. نباید بپنداریم که اگر عده‎ای هم‌راستا با ما نیستند نمی‎توانند دلسوز انجمن باشد زیرا چه‌بسا که آن‌ها در پیشبرد اهداف انجمن موفق‎تر عمل کنند.

نوبختی در پایان با تأکید بر اینکه اکنون باوجود تحریم که بخش دریا را با محدود کردن کشتیرانی و کشتی‎سازی نشانه گرفته است، ما باید در انجمن بتوانیم همگی دست‌به‌دست هم دهیم و به‌صورت هماهنگ در اندیشه پیشرفت باشیم، تصریح کرد: زیرا مسئولان دولتی به دلیل مشکلات اقتصادی و مسائل جاری و روزمره کشور نمی‎توانند آن‌طور که بایدوشاید به دریا بپردازند بنابراین ما در قالب انجمن باید بتوانیم پیشنهادهایی را برای بهره‌برداری بهتر از دریا و مزیت‌هایی که این حوزه برای اقتصاد مهیا کرده است برنامه‌ریزی کنیم و به دولت ارائه دهیم.