پربازدیدترین ها

سرویس: تازه های خبر کد خبر: 220508 ۱۲:۵۱ - ۱۳۹۸/۰۳/۰۴

مدیران با سابقه فعلی هم در دوره جوانی شان موفقتر بودند

معاون تعاون وزیر نفت گفت: اگر رزومه كاری مدیران نسل گذشته را بررسی كنیم، می بنیم در حالی كه ممكن است امروز هم مدیران موفقی باشند، اما اوج فعالیتشان دقیقا در زمانی اتفاق افتاده است كه جوان تر بوده اند. این خودش بهترین مقایسه میان مدیران نسل گذشته و نسل جدید است.

مدیران با سابقه فعلی هم در دوره جوانی شان موفقتر بودند

به گزارش بازی دراز، 

معاون تعاون وزیر نفت گفت: اگر رزومه كاری مدیران نسل گذشته را بررسی كنیم، می بنیم در حالی كه ممكن است امروز هم مدیران موفقی باشند، اما اوج فعالیتشان دقیقا در زمانی اتفاق افتاده است كه جوان تر بوده اند. این خودش بهترین مقایسه میان مدیران نسل گذشته و نسل جدید است.

محمد جعفر كبیری، با 30 سال سن، جوانترین معاون وزیر در كابینه دولت دوازدهم محسوب می شود، كابینه ای كه با انتصاب وزیری 36 ساله در سمت وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، موجی از نگرانی ها و حمایت ها را درباره توانمندی و صلاحیت افراد نسل جدید برای تصدی سمت های ارشد مدیریتی را برانگیخت. 
ایرنا در سلسله گفت و گو های خود با مدیران جوان دولت دوازدهم به بررسی چالش های انجام تغییر نسل مدیران دولتی می پردازد و در این گفت و گو معاون تعاون وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی به بیان نظرات خود در باره علل بعید بودن استقرار مدیری از نسل جدید در ساختار اداری كشور را بیان می كند. 

** مدیران فعلی جمهوری اسلامی عمدتا افرادی هستند كه در سنین بسیار پایین دوران مسئولیت خود را آغاز كرده اند به طوری كه در دولت های ابتدایی بعد از انقلاب میانگین سنی كابینه بین سی تا چهل سال بوده است. اما امروز شاهد هستیم همان مدیران همچنان مشغول به فعالیت هستند و تغییر نسلی جدی رخ نداده است. آسیب شناسی شما برای این پدیده چیست؟ 
* دلایل مختلفی را می توان بیان كرد، اما به باور من مهمترین دلیل آن به این برمی گردد كه نسل اولی ها به نسل های بعد از خودشان باشد كه خیلی دیر اعتماد كردند یا با سرعتی بسیار آرام این اعتماد شكل گرفت. این مسئله شاید بر اساس دلسوری آنها باشد. برای آنها انقلاب نتیجه زحماتشان بود كه حالا برای تحقق اهدافش هم احساس مسئولیت می كردند. 
ولی به هر حال این رویكرد و رویه در مقامات عالی نظام در حال تغییر است چرا كه مدیران جوان به همراه خود خلاقیت، نوآوری و جسارت در حل مشكلات می آورند. نتایجش را هم شاهد هستیم در موقعیت هایی كه جوان ترها آمده اند و در كنار تجربیات نسل اولی ها قرار گرفته اند دستاورد های درخشانتری ایجاد شده است و موضوعاتی كه سال ها قابل حل نبوده یا دچار مشكل بود، با یك ایده و خلاقیت و یك انرژی مضاعف توسط جوانتر ها حل شده است. 
اما به ثمر رساندن این تغییر نسل به دلیل همان عدم اعتماد لازم و عدم توجه به پرورش مدیران در یك بازه زمانی ظولانی مدت منجر به این شده است كه امروز انتصاب مدیران جوان با حساسیت و مداقه بیشتر از سوی نسل اولی ها صورت می گیرد. 

*** برخی این حساسیت را به این ربط می دهند كه خود این نسل چون در جوانی به مسئولیت رسیده اند و به علت بی تجربگی اشتباهاتی مرتكب شده اند، نمی خواهند شاهد تكرار آن اشتباهات باشند. آیا شما این نگاه را قبول دارید؟ 

* اگر به همین مدیران نسل گذشته هم نگاهی داشته باشم، همان مدیرانی كه روزگاری در مناسب وزیر، معاون وزیر، مدیركل و غیره مشغول بوده اند و الان صاحب تجربه هستند و رزومه كاریشان را امروز بررسی كنیم، می بنیم در حالی كه ممكن است امروز هم مدیران موفقی باشند، اما اوج فعالیتشان دقیقا در زمانی اتفاق افتاده است كه جوان تر بوده اند. این خودش بهترین مقایسه میان مدیران نسل گذشته و نسل جدید است. تجربه نشان داده است افرادی كه زمینه لازم را برای مدیریت داشته اند در دوران جوانی شان موفقیت های بیشتری را كسب كرده اند. 
البته این نكته هم نباید فراموش شود كه اگر كسی بدون تجربه یا تخصص لازم، فقط به صرف جوان بودن بر مسندی بنشیند، قطعا مجموعه را دچار آسیب خواهد كرد و در این موضوع هم و بین نسل های مختلف مدیران تفاوتی نیست. 

*** آقای رئیسی در مصاحبه ای فرموده بودند كه ایشون به همراه حدود 70 نفر دیگر قبل از پیروزی انقلاب توسط شهید قدوسی و شهید بهشتی برای مدیریت مناصب دولتی در مدرسه حقانی تربیت شده بودند. اما شما می فرمایید همین نسل زمانی كه به مدیریت رسیدند در پرورش نسل بعد خود دچار اهمال شدند. آیا امروز چنین بسترهایی برای پرورش مدیران نسل بعد در بخش های مختلف حاكمیت وجود دارد؟ 

* در دنیا عموما برای پست های سیاسی و نه لزوما اجرایی و تخصصی، احزاب محل پرورش نیروها هستند، ولی فرهنگی كه داخل ایران وجود دارد این مسئله را كامل بر نمی تابد و یا این كه جامعه سیاسی به بلوغ لازم برای پذیرش این مسئله نرسیده است. اما خب قطعا نهادهای مدنی و غیردولتی بهترین بسترهایی هستند كه افراد با استعداد باید آموزش لازم را آنجا دیده و به تدریج وارد سیستم دولتی بشوند و رشد كنند. 
در ایران پس از انقلاب نظایر موردی كه از مدرسه شهید حقانی شما مثال زدید، كم داشتیم و الان هم كمتر به چشم می خورد بخشی به صورت مشخص مسئولیت استعدادیابی و پرورش مدیران آینده كشور را در ابعاد مختلف پیگیری كند. 
بنابراین فعلا باید با راه حل های كوتاه مدت توسط دولت این مسئله را پیگیری كرد. دولت آقای روحانی هم مورد نظرش انجام این بحث بوده است. 
به عنوان مثال بحث دستیاران ستادی در دولت مطرح شد یا طرح هایی شبیه به آن كه در هر وزارت خانه ای مطرح شد مجموعا تلاش هایی بودند برای آنكه در یك چارچوبی این پرورش مدیران نسل بعد رخ بدهد. هرچند این تلاش ها خوب است، اما كافی نیست و نقدا می توانم بگویم كه این نقیصه در سیستم دولتی ما وجود دارد. 

*** دولت روحانی در برهه های مختلف صحبت از جوانگرایی داشته و طرح هایی هم در این مورد مطرح شد ولی عملا به جز تك چهره هایی مانند شما، جامعه ثمره این طرح ها را ندیده است. از سرانجام این طرح های چه اطلاعی دارید؟ 

* در دولت قبل از دولت آقای روحانی تجربه ای رخ داد به عنوان طرح مشاورین جوان، كه خودش عبارتی نقیض بود. جوان اهل اجراست و اهل میدان هست و مقام مشاور برای فردی است كه دارای انباشتی از تجربه باشد تا آن را در اختیار سیستم قرار دهد. 
آن طرح یكسری آسیب ها داشت و بر اساس آسیب شناسی كه صورت گرفت و با توجه به ضرورت تدوین فرایندی كه بتواند تغییر نسل را در مدیریت ایجاد كند، بحث دستیاران ستادی مطرح شد تا بر اساس آن طرح جوانانی كه برتری های لازم را از لحاظ تحصیلی و كاری دارند، زمینه ای برای رشدشان فراهم شود. آزمونی هم در دوره اول دولت برگزار شد و بر اساس اعلام نیاز دستگاه های مختلف و فكر كنم حدود 5000 نفر در آزمون شركت كردند. در مرحله نخست كمتر از 2000 نفر در آزمون كتبی قبول شدند و كسانی كه توانستند در مصاحبه تخصصی هم امتیاز لازم رو كسب كنند با چیزی كه حدود 2000 نفر پیش بینی شده بود تفاوت داشت، اما آدم های توانمندی هستند كه در تخصص خودشان و براساس توانمندی هایشان جذب شده اند و هم اكنون مشغول به فعالیت هستند. این گام اول مناسبی بود كه باید ادامه پیدا كند. 
در دور دوم دولت آقای روحانی هم از همان ابتدا ضرورت به كارگیری جوانان در سطوح عالی به همه وزیران اعلام شد. در ابتدای دولت، به وزرا پیشنهاد شد هم از جوانتر ها و هم از بانوان در سطح معاونین وزیر استفاده كنند كه خب بیشتر وزراتخانه ها این كار را انجام داده اند و در نتیجه میانگین سنی معاونین وزرا عموما كاسته شده است. 
البته من از همه وزارتخانه ها آمار دقیق ندارم، اما در وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی، آقای شریعتمداری در مجلس وعده داد كه میانگین سنی شورای معاونین را 10 سال كم كند كه این امر اتفاق افتاد و الان در حال پیگیری این موضوع در سطوح پایین تر مدیریتی هستند. 

*** آقای تندگویان معون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان در مصاحبه ای گفته بودند به جز وزارتخانه های تعاون، نفت و ورزش باقی وزرا در جوانگرایی خیلی موفق نیستند. آیا شما در این خصوص اطلاعاتی دارید؟ 

* آمار دقیق این مسئله را از آقای انصاری باید پرسید كه اطلاعات تمام وزارتخانه ها در اختیار ایشان است. تا جایی كه می دانم در این باره گزارشی هم آماده شده و در اختیار رئیس جمهور قرار گرفته است. 
تربیت نسل جدید مدیران حداقل در قالب دستیار و مشاور در اغلب وزارتخانه ها انجام شده است و در شورای معاونین از حضور خانم ها و جوانتر ها استفاده می شود. ولی در سطح معاونین وزارتخانه ها وزرایی چون وزیر تعاون، نفت، ورزش، اقتصاد، كشور، ارتباطات و سازمان برنامه و بودجه از معاونین جوان استفاده كرده اند. الان كه فكر می كنم همینطور اسامی در ذهنم مرور می شود، اما واقعیت این هست كه قاطبه مدیران مربوط به نسل جدید نیستند. 
اتفاقا اخیرا یكی از نمایندگان مجلس با دعوت تعدادی از همین مسئولین جوان، بانی مراسم افطاری شده بودند. آنجا به شوخی به ایشان گفتم كه عكسی بگیرید تا نتیجه جوانگرایی در دولت تدبیر و امید مشخص بشود.