دوگانه ای به نام پذیرش دانشجو در دستگاه های دولتی

به گزارش بازی دراز،  این جملات بخشی از سخنان معاون آموزشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که از زمان انتصاب به این مسئولیت بارها در مورد نظم بخشی به مجموعه آموزش عالی، سامان دادن به واحدهای مختلف دانشگاه های غیرانتفاعی و البته دانشگاه های وابسته به دستگاه های اجرایی سخن گفته است. 
آمار موسسه پژوهش و آموزش عالی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نشان می دهد اکنون بیش از 40 مرکز آموزشی اعم از آموزشکده، پژوهشکده، پژوهشگاه، دانشکده و دانشگاه وابسته به دستگاه های اجرایی در کشور فعال هستند که بر خلاف تصور معمول مبنی بر اینکه بیشتر این دانشگاه ها در ده های 70 و 80 تاسیس شده اند، تاریخ تاسیس بعضی از آنها به دهه 50 و 60 نیز برمی گردد و دانشگاه صنعت نفت شاید قدیمی ترین دانشگاه از این میان باشد که در سال 1318 تاسیس شده است. 
هر چند وزارت علوم دلایل مختلف و فراوانی از جمله کیفیت پایین آموزش در مراکز مختلف، محو نقش حاکمیتی این وزارتخانه و انسجام در امر آموزش عالی را بارها دلیل تعطیلی این واحدها اعلام کرده، این سوال پیش می آید که در واقع منشاء قانونی بسته شدن بعضی از این دانشگاه ها که اکنون تعداد قابل توجهی دانشجو دارند و سال ها از تاسیس آنها می گذرد در واقع چیست. 

**دو مصوبه از شورای عالی اداری و لایحه بودجه 
شورای عالی اداری در ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در بند سوم و چهارم قانون برنامه توسعه سوم مصوب فروردین 1379 به تصویب رسید، سپس در مواد 114 و 115 قانون خدمات کشوری در سال 86 تکمیل شد. 
یکی از وظایف دبیرخانه این شورا، بررسی پیشنهادهای دستگاه های اجرایی در انطباق با فرم های ابلاغی از سوی دبیرخانه شورا و درخواست تکمیل و رفع مغایرت ها و کاستن یا افزودن به ساختارهای دولتی و اصلاح ساختار تشکیلات دستگاه های کشور به غیر از دستگاه هایی است که احکام آنها در قانون اساسی آمده یا به امر امام و رهبری تاسیس شده اند. 
این شورا بر اساس یکصد و پنجاه و چهارمین جلسه مورخ 5/10/1390 بنا به پیشنهاد مشترک وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهوری، برای ایجاد انسجام تشکیلاتی در ساختار دولت، جلوگیری از انجام فعالیت های موازی، کاهش هزینه ها و معطوف ساختن منابع دستگاه های اجرایی به اجرای مأموریت های اصلی و قانونی محوله و ارتقای سطح علمی مؤسسات آموزشی و پژوهشی تصویب کرد.
بر این اساس در راستای اجرای مصوبه شماره 162733/ت47334هـ مورخ 15/8/1390 هیأت وزیران، موضوع «آیین نامه نظام آموزش مهارت و فناوری» منابع، امکانات، اعضای هیأت علمی، تجهیزات و نیروی انسانی مؤسسات آموزش عالی وابسته به دستگاه های اجرایی کشور که دوره های آموزشی آنها منجر به اخذ مدرک نظری دانشگاهی می شود، حسب مورد به وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی منتقل می شود تا در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته به دو وزارتخانه مذکور ساماندهی شوند. 
بر اساس این مصوبه دانشگاه صنعت نفت، وابسته به وزارت نفت، دانشگاه شهید رجایی و دانشگاه ویژه فرهنگیان وابسته به وزارت آموزش و پرورش، از مفاد این بند مستثنی هستند. 
اما بعد از آنکه این مصوبه مدت ها بدون اثر باقی ماند، شورای عالی اداری در یکصد و هشتادمین جلسه مورخ 2/10/1396 بنا به پیشنهاد مشترک وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان اداری و استخدامی کشور تصویب کرد.
به منظور پیگیری اجرای مصوبه 307643/90/206 مورخ 30/11/1390 این شورا و تعیین تکلیف مؤسسات آموزشی و پژوهشی دستگاه‌ های اجرایی موضوع ماده 5 قانون مدیریت خدمات کشوری، ضمن تأکید بر لزوم اجرای بند الف مصوبه فوق‌الذکر: مؤسسات پژوهشی وابسته به دستگاه‎های اجرایی که مطابق مقررات و با رعایت مفاد بند ب به فعالیت خود ادامه می‎دهند، از سال تحصیلی 98-1397 به هیچ عنوان مجاز به پذیرش دانشجو در هیچ‌یک از مقاطع تحصیلی نیستند. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، سازمان سنجش آموزش کشور و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از تاریخ این مصوبه مجاز به صدور مجوز پذیرش دانشجو در هیچ یک از مقاطع تحصیلی برای این گونه موسسات نیستند. 
دانشگاه شهید رجایی و دانشگاه فرهنگیان، وابسته به آموزش و پرورش از مفاد این بند مستثنی هستند و کماکان در چارچوب ضوابط و مقررات جاری و اخذ مجوز از وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری مجاز به پذیرش دانشجو خواهند بود. 
با وجود مصوبه بهمن 96 شورای عالی اداری، اقدامات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای تعیین تکلیف این دانشگاه ها بیشتر شد و به گفته مجتبی شریعتی نیاسر، معاون آموزشی وزارت علوم وزارتخانه بر اساس مصوبه بهمن 96 شورای عالی اداری به تمام نهادهای دانشگاهی ابلاغ کرد این مصوبه لازم الاجراست. 
وی در همین مورد به یکی از رسانه ها گفت: تاکنون در دانشگاه های علمی و کاربردی اقداماتی در این زمینه صورت گرفته است؛ اما برای دانشگاه های وابسته مانند دانشگاه صداو سیما و چند مرکز دیگر تا امروز همراهی و چشم پوشی داشته ایم و در مهر سال جاری نیز با پذیرش دانشجو در این دانشگاه موافقت شد. 
اما اقدامات مجموعه دولت به این مصوبات محدود نماند و بند «ز » تبصره 21 ماده واحده لایحه بودجه سال 98 نیز صراحتا به موضوع دانشگاه ها پرداخت. این بند در اولین مورد به دولت اجازه می دهد در سال 98 با توقف صدور مجوز ایجاد هر گونه واحدهای مراکز آموزش عالی، واحدهای کوچک آموزش عالی در استان ها را در یکی از دانشگاه های بزرگ استانی ادغام یا تجمیع کند، توسعه در رشته های تحصیلی جدید در راستای تامین نیازهای ملی و منطقه ای درون دانشگاه ها صورت می گیرد. همچنین این بند به دولت اجازه می دهد دانشگاه های وابسته به دستگاه های اجرایی را به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری منتقل کند. 

**دوگانه موافقان و مخالفان 
اما دوگانه ادغام یا و ادامه کار دانشگاه های دستگاه های اجرایی به دانشگاه های وزارت علوم نیز چون هر دوگانه دیگری مخالفان و موافقانی دارد و هنوز و همچنان معلوم نیست صف کدام دسته طولانی تر یا دست کم استدلال کدام منطقی تر است. برای نمونه رئیس دانشگاه علامه طباطبایی در این ‌خصوص به یک رسانه گفت: دانشگاه ‌های وابسته به دستگاه ‌های دولتی غیر از دستگا‌ه‌ های خاص، نباید فعالیتی داشته باشند. 
حسین سلیمی افزود: برخی سازمان‌ ها؛ مانند وزارت اطلاعات و (وزارت) دفاع ممکن است پروژه ‌های خاصی داشته باشند و دانشجویان خاصی را جذب کنند؛ سازمان‌ های این ‌چنینی اگر دانشجوی خاص جذب کنند، ایرادی ندارد ولی سازمان ‌های دیگر نیازی به دانشگاه ندارند. 
هر چند این استدلال تا حدی بر مبنای در نظر گرفتن اهمیت قدرت حاکمیتی وزارت علوم درست است؛ واقعا مرجع معتبر تخیص اینکه یک دانشگاه ماموریت خاصی دارد یا خیر کیست؟ آیا استدلال دانشجویان، اساتید و روسای دانشگاه های دیگر مانند دانشگاه صداوسیما، دانشگاه صنعت نفت و دانشگاه صنعت هوایی که نیروی انسانی در این دانشگاه ها برای ماموریت های مشخص دستگاه مرتبط آموزش می بینند و نیازهای آموزشی این دانشجویان در دانشگاه های متداول به دلایل مختلف از جمله کارآموزی های دانشگاه ها و نیاز به تجهیزات خاص قابل پاسخگویی نیست، اعتبار دارد و منطقی است یا این استدلال که تنها دانشگاه های نظامی و وزارت اطلاعات را مستنثنی می کند؟ 
سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی نیز معتقد است تنها وزارت علوم وظیفه تربیت نیروی انسانی متخصص را برعهده دارد. 
سید حمایت میرزاده در گفت وگویی افزوده: تصمیم‌گیری درباره دانشگاه ‌های وابسته به دستگاه ‌های اجرایی، مربوط به وزارت علوم است و مجلس در این‌‌ باره مصوبه ندارد و نخواهد داشت. اگر بر این باور هستیم که مسئولیت تربیت نیروی انسانی متخصص بر عهده وزارت علوم در کشور است، پس باید به این رویکرد احترام بگذاریم و همان را دنبال کنیم. 
برخی دستگاه‌ ها فارغ از وظیفه ذاتی‌ رو به تربیت نیروی انسانی آورده‌اند که مورد تأیید نیست. بسیاری از این دستگاه‌ ها نتوانستند زیرساخت ‌های لازم برای تربیت نیروی انسانی به‌ وجود آورند؛ به همین دلیل نتوانستند آن ‌گونه که باید و بر اساس استانداردها نیروی انسانی تربیت کنند. 
با وجود این رئیس دانشگاه صداوسیما با اشاره به قدمت ده ها ساله هر یک از این دانشگاه ها می گوید: نمی ‌توان با یک خط در لایحه ‌ای (لایحه بودجه سال 98) که تنها یکسال قدرت اجرایی دارد و به درآمد‌ها و مخارج دولت مربوط است، سرنوشت این دانشگاه‌ها را تعیین کرد. 
شهاب اسفندیاری معتقد است: در صورت نیاز به تغییر روش فعالیت این دانشگاه ‌ها نیاز به تشکیل کارگروهی با حضور کارشناسان، استادان دانشگاه و نمایندگان این دانشگاه هاست تا برای آینده آنها تصمیم گیری شود. 
تجهیزات و امکانات این دانشگاه‌ها ویژه است به گونه ‌ای که 30 موتور جت برای آموزش در دانشگاه صنعت هواپیمایی کشوری وجود دارد که در دانشگاه ‌های دیگر همانند آن نیست. 
«در این دانشگاه نیز تجهیزات، استودیو‌ها و آزمایشگاه ‌هایی با ارزش میلیارد‌ها تومان وجود دارد که مانند آن در دیگر دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی وجود ندارد و نباید با یک خط سرنوشت این دانشگاه‌ها یک شبه تغییر کند». 
از این گذشته روسای دانشگاه های وابسته به دستگاه ها معتقدند از آنجا که بودجه این دانشگاه ها از دستگاه های مربوطه تامین می شود، آنها باری از روی دوش وزارت علوم برمی دارند و موجب هم افزایی در تربیت نیروی انسانی متخصص می شوند. هر چند استدلال طرف مقابل نیز درست است که تربیت نیروی انسانی مازاد تنها به افزایش انتظارات این نیروها دامن می زند و شمار تحصیل کرده های بیکار را در جامعه بیشتر می کند، ضمن اینکه تجمیع بودجه آموزش در یک نهاد دولتی نظارت بر مصرف آن را نیز بهبود می بخشد. 

**دانشگاه صنعت نفت؛ نمونه ای از دانشگاه های وابسته 
دانشگاه صنعت نفت در سال 1318 فعالیت خود را تحت عنوان آموزشگاه فنی آبادان آغاز کرد و اکنون با داشتن 4 دانشکده در آبادان، اهواز، تهران و محمودآباد و حدود 2 هزار دانشجو در رشته های مختلف صنعت نفت و مهندسی دانشگاهی راهبردی با توجه به اهمیت نفت در مجموع اقتصاد کشور به شمار می آید. 
اهمیت تربیت نیروی انسانی متخصص در صنعت نفت و رشته های مرتبط، آنجا بیشتر مشخص می شود که بدانیم ایران از ذخیره 836.47 میلیارد بشکه درجای هیدروکربنی مایع (نفت خام، مایعات و میعانات گازی) و حدود 34 تریلیون متر مکعب ذخایر گازی برخوردار است و در رتبه نخست دنیا از حیث برخورداری مجموع ذخایر هیدروکربنی قرار دارد. 
همچنین بر اساس آمار از مجموع 46 میلیارد دلار صادرات غیرنفتی کشور در سال گذشته نزدیک به 14 میلیارد متعلق به محصولات پتروشیمی و 7 میلیارد میعانات گازی است که تقریبا نیمی از درامد محصولات صادرات غیرنفتی کشور را در برمی گیرد. 
دانشگاه صنعت نفت از دیرباز نیروی انسانی ماهر فراوانی تربیت کرده و به جامعه علمی تحویل داده است، مسعود برومند معاون فعلی پژوهش و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و شهید محمدجواد تندگویان وزیر نفت در دوره ریاست جمهوری شهید رجایی تنها دو نفر از چهره های برتر دانش آموخته این دانشگاه هستند. 
دانشگاه صنعت نفت وابسته به وزارت نفت یکی از دانشگاه هایی است که بر اساس بند ز تبصره 21 لایحه بودجه سال 98 از پذیرش دانشجو در سال تحصیلی 98-97 ممنوع خواهد بود و دانشکده های این دانشگاه باید در دانشگاه های دولتی ادغام شوند. شنیده می شود در سال تحصیلی آتی دانشگاه شهید چمران اهواز و دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر میزبان دانشجویان دانشگاه صنعت نفت در دو دانشکده اهواز و خرمشهر خواهند بود. 
اما شاید وضعیت نامشخص دانشگاه صنعت نفت در مصوبه شورای عالی اداری در سال 90 و بعد سال 96 بیش از دیگر موارد سوال برانگیز باشد، با اینکه مصوبه اول دانشگاه صنعت نفت را مانند دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه خوارزمی معاف کرده است در مصوبه دوم استثنای یادشده مطرح نیست و دانشگاه صنعت نفت نیز چون دیگر دانشگاه های دستگاهی برشمرده شده است. 

**اساتید دانشگاه صنعت نفت تجربه عملی در صنعت دارند 
یکی از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه صنعت نفت نارضایتی دانشجویان و اساتید دانشگاه را از وضعیت نامشخص این دانشگاه در سال تحصیلی جدید به اطلاع خبرنگار ایرنا رساند. 
جواد زارعی مقدم با اشاره به اینکه با وجود تعهد استخدامی برای دانشجویان این دانشگاه در وزارت نفت این وزارتخانه طی 3 سال گذشته به دلیل کثرت نیروی انسانی آنها را استخدام نمی کند، گفت: ما در این زمینه به اظهارات بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت مبنی بر اینکه نیروی نیاز نیست احترام می گذاریم، ولی ادغام یا تعطیلی دانشگاه صنعت نفت به معنای حذف یک واحد آموزش عالی 70 ساله و سوابق درخشان در زمینه تربیت نیروی متخصص در صنعت راهبردی نفت است. 
این دانشجوی دانشکده اهواز با تاکید بر اینکه سرفصل های آموزشی دانشگاه صنعت نفت را وزارت علوم تعیین می کند، گفت: اینکه این سرفصل ها با چه کیفیتی و با کدام امکانات دانشگاهی ارائه می شود، مهم است. برای نمونه مهندسی شیمی در بسیاری دانشگاه های صنعتی کشور ارائه می شود؛ اما دروسی که در این رشته در دانشگاه صنعت نفت آموزش داده می شود مرتبط با صنعت گاز کشور است و اساتید این دانشگاه نیز سوابق طولانی در عملیاتی صنعت نفت دارند. 
وی یکی دیگر از نکات مثبت را کاراموزی های دانشگاه صنعت نفت دانست و گفت: اکنون 3 دوره کارآموزی برای دانشجویان در وزارت نفت و شرکت های تابعه برگزار می شود. 
این دانشجوی دانشگاه صنعت نفت با اشاره به قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت مصوب مجلس شورای اسلامی در سال 91 اظهار داشت: بر اساس بند یک از جزء ث ماده 3 قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت مصوب سال 91 مجلس شورای اسلامی وزارتخانه ملزم به حفظ و تقویت وزارت نفت به عنوان مرکز دانشگاهی وابسته به خود است. این بند وطایف و اختیارات وزارت نفت را مشروح و در خصوص وظایف وزارت نفت اظهار می دارد: حفظ و تقویت مراکز و مؤسسات آموزشی، دانشگاهی، تحقیقاتی، پژوهشی و مطالعاتی جهت ارتقای سطح علمی و عملیاتی و مهارت های فنی و کاربردی موردنیاز صنعت نفت، گاز، پتروشیمی و پالایشی با رعایت استانداردهای آموزش عالی کشور. 
وی با تاکید بر ارتباط مفید بین دانشگاه با صنعت نفت در خوزستان با این صنعت و برتری های آموزشی و پژوهشی این دانشگاه نسبت به دانشگاه های همجوار وزارت علوم اظهار داشت: یکی از معیارهای پژوهشی تعداد مقاله نسبت به تعداد هیات علمی است و بر اساس این شاخص 4 دانشگاه کشور شامل دانشگاه تهران، صنعت نفت، دانشگاه شهید چمران اهواز و دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر به ترتیب نسبت 25، 35، 9 و 4 را در سال تحصیلی گذشته کسب کرده اند و همین امر نشان می دهد ادغام دانشگاه صنعت نفت در دانشگاه اهواز و خرمشهر دست کم وجب افت آموزشی این دانشگاه می شود. 

**جامعه دانشگاهی و ذینفعان طرح 
یک پژوهشگر حوزه آموزش عالی نیز در این زمینه معتقد است: در گام نخست گذشته از ابهاماتی که در اجرای این طرح و چندوچون آن وجود دارد، وجود یک سیستم مشخص و متمرکز آموزش عالی در کشور مفید است. 
سید حسام سلامت با اشاره به پیامدهای اجتماعی و آموزشی این رویداد افزود: تاسیس دانشگاه های متعلق به دستگاه های اجرایی طی سال های اخیر مشکلات عدیده ای را برای نظام آموزش عالی کشور ایجاد کرده است، در حالی که هدف اصلی از تشکیل این دانشگاه ها کادرسازی برای نهادهای اجرایی است تا کارمندان مدنظر خود را تربیت کرده و جذب کنند. 
اما این دانشجوی دکتری جامعه شناسی اقتصادی تاکید دارد جزئیات این طرح مبنی بر ادغام یا انحلال این دانشگاه ها باید بیشتر مطرح شود. 
وی معتقد است: اولین نکته این است که استقلال نسبی این دانشگاه ها تا چه حد در پذیرش دانشجو، اعضای هیات علمی، طرح درس و به طور کلی نحوه اداره دانشگاه ها حفظ می شود. یعنی دانشگاه ها با وجود ارتباط اداری و حاکمیتی با وزارت علوم باید بر اساس هیات امنای خود بتوانند در حوزه های تخصصی عمل کنند. 
سلامت تاکید کرد: با وجود مزایایی که در نگاه اول این طرح دارد جزئیات آن باید بیشتر در جامعه دانشگاهی با حضور همه ذینفعان مطرح شده و پیش از اجرا به بحث گذاشته شود. جمع آوری و تحلیل تجربیات جهانی و ایرانی در این زمینه و گزارش به اجتماع علمی ایران هم در این خصوص می تواند مفید باشد، ضمن اینکه مشارکت جامعه دانشگاهی را افزایش می دهد. 
وی یادآور شد: پیش از این هم طرح هایی در زمینه آموزش عالی اجرا شده است که به دلیل انجام نشدن کار کارشناسی در اجرا به مشکلات زیادی روبرو شده ایم، در این مورد بهتر از تجربیات گذشته و تحلیل کارشناسی اقداماتی مانند ادغام دانشگاه شهید عباسپور در دانشگاه شهید بهشتی برای نمونه استفاده کنیم. 

**وقتی ایده ای برای دانشگاه ها نداریم 
استاد دانشگاه شهیدبهشتی در گفت وگو با ایرنا در مورد درستی یا نادرستی ادغام یا انحلال این دانشگاه ها گفت: هر تصمیم عمده ای برای سرنوشت دانشگاه ها در ایران تنها زمانی به نتایج روشن و قابل پیش بینی می رسد که ابتدا ایده نظری هر دانشگاه از طریق سازوکارهای درون دانشگاهی معین شود وگرنه دچار تصمیمات کور و مقطعی خواهیم شد. 
میثم سفید خوش افزود: طبیعتاً مشکلاتی در این دانشگاه ها وجود دارد که باعث شده مدیران بخواهند جلوی فعالیت مستقل آنها را بگیرند. این دانشگاه ها هزینه زیادی را به دولت تحمیل می کنند و بدنه اصلی این دانشگاه ها چندان فایده ای برای علم و دستگاه های ذیربط خود ندارند و در بیشتر موارد تبدیل به کارخانه های مدرک سازی برای ارتقای شخصی مدیران شده اند؛ ولی منتقدان این نوع دانشگاه ها احتمالاً به اندازه مدافعان این دانشگاه ها بی ایده هستند. 
وی در توضیح ایده های اصلی دانشگاه ها اظهار داشت: دانشگاه ها تاکنون با چهار ایده اصلی کار کرده اند؛ ایده دانشگاه خدمتگزار الهیات، خدمتگزار اهداف دولت- ملت، جست وجو گر حقیقت و دانشگاه کارآفرین و درآمدزا. هر کدام از این ایده ها شباهت هایی دارند ولی در اصول باهم تعارض جدی دارند و نمی توان گفت مثلا دانشگاه کارآفرین و درآمدزا به سادگی قابل جمع با دانشگاه خدمتگزار دولت است. 
ویراستار علمی کتاب «ایده دانشگاه» با اشاره به خصوصیات دانشگاه های کارآفرین و درآمدزا افزود: این دانشگاه ها طبق تعریف مستقل از دولت هستند و نمی توانند تحت نظر دولتی باشند که درآمدهای کلان خود را از مناع طبیعی و مالیات عمومی به دست می آورد. این دانشگاه ها به منطق بازار وابسته اند. 
سفیدخوش با ارائه نمونه ای تصریح کرد: برخورداری از دانشگاه هایی که وابسته به نهادهای دولتی باشند به دو شرط پذیرفتنی است. نخست اینکه دانشگاه های دیگر وابسته به دولت نباشند، دوم اینکه دانشگاه های وابسته به نهادهای دولتی ایده دانشگاه خدمتگزار اهداف دولت را به رسمیت شمرده و ارکان تعاریف و انواع کنش های خود را در ارتباط با آن طراحی کنند. برای نمونه دانشجویان و اساتید این دانشگاه ها باید مسائل مشخصی را که دولت تعیین می کند یا خود آنها در ارتباط با دولت تعیین می شوند پیگیری کنند، لذا تحقیقات جست وجوگر حقیقت یا درآمدزا برای آنها بی وجه است. ضمناً معنا ندارد که مدرک تحصیلی فارغ التحصیلان این دانشگاه ها مناسب عضویت در هیأت های علمی دانشگاه های دیگر شود. 
این استاد دانشگاه از این بحث نتیجه گرفت: در نبود ایده های مشخص و روشن برای دانشگاه ها تصمیماتی از این دست یا مخالفت با این تصمیمات احتمالاً نتیجه لابی های سیاسی و اقتصادی است که در نهایت پشیمانی به بار می آورد، هر چند بی توجهی به وضعیت این دانشگاه ها هم موجب ضرر است. 
وی در پاسخ به این سوال که چطور می توان این ایده ها را ابتدا در مورد همه دانشگاه ها بومی سازی و پیاده کرد گفت: ایده های اصلی دانشگاه را نمی توانیم به صورت ارادی و دستوری در کوتاه مدت وارد کرده یا بسازیم. این گونه نیست که بگوییم در دنیا مثلاً چهار ایده مطرح شده ما هم فکرهایمان را سر هم کنیم یک ایده پنجم اضافه می کنیم. افزودن به ایده ها در طول تجربه های تاریخی و در اثر تعاملات فکری درازمدت اتفاق می افتد. آنها فرایندهایی طولانی و حاصل گفتمان عمومی هستند؛ یعنی استادان و دانشجویان در طول چند دهه نظر می دهند تا یک ایده آرام، آرام مطرح شود. 
سفیدخوش با بیان مثالی گفت: بین سال های 1800 تا 1810 ایده دانشگاه جست وجوگر حقیقت در آلمان مطرح و حدود 150 سال بعد از آن ایده دانشگاه کارآفرین و درآمدزا ارائه شد. بنابراین در طرح و اجرای هر یک از این ایده ها به تجارب تاریخی، گفتمان سازی و چهارچوب منطقی نیاز است. 

**ایده و مهارت آموزی 
وی تاکید کرد: اولین کار ما باید این باشد که نسبت خود را با ایده های مطرح موجود در مورد دانشگاه ها روشن کنیم؛ مثلا وقتی دانشگاه شهید رجایی دانشگاهی برای تربیت معلم است نباید از دانشجویش فعالیت در زمینه تحقیقات علمی در مورد ماهیت تعلیم و تربیت یا از استادش انتظار ارائه چند مقاله علمی آی اس آی داشته باشیم. در این دانشگاه دانشجو باید شیوه های تعلیم مدرسه ای را مهارت آموزی کند و نیروی خدمت رسان مناسبی شود. به گمان من بحث بنیادی درباره ماهیت تعلیم و تربیت باید در یک دانشگاه جست وجوگر حقیقت صورت گیرد نه در یک دانشگاه وابسته به یک نهاد دولتی. 
این متخصص فلسفه دانشگاه که در این سال ها درس گفتارهایی در این باره داشته افزود: اگر خودآگاهی در جامعه علمی نسبت به ایده های بنیادین دانشگاه پدید آید می توانیم ملاکی پیدا کنیم که از تشویش فعلی نجات یابیم. 
سفیدخوش در نهایت گفت که مدافع حضور هم زمان دانشگاه هایی با ایده های متفاوت است و همانند برخی جریان های فکری قائل به این نیست که دانشگاه ها تنها باید به جستجوی حقیقت بپردازند. از نظر وی بودنِ دانشگاه هایی که مستقیماً به اهداف ملی و دولتی خدمت کنند باارزش است ولی باید محدود و تعریف شده باشند و هویت التقاطی نداشته باشند. 

**تجربه ای به نام دانشگاه شهید عباسپور 
هر چند موضوع ادغام یا تعطیلی دانشگاه های دستگاه های اجرایی امسال با شدت در دستور کار وزارت علوم قرار دارد؛ موضوع تازه ای نیست و پیش از این نیز در سال 92 دانشگاه شهید عباسپور که وابسته به وزارت نیرو بود و متخصصان در صنایع برق و آب تربیت می کرد به وزارت علوم منتقل و در دانشگاه بهشتی ادغام و به یکی از پردیس های آن تبدیل شد. این اقدام در همان زمان با مخالفت های شدید دانشجویان شهید عباسپور روبرو شد، اما به نظر نمی رسد از آن زمان تاکنون اقدامی کارشناسی برای بررسی پیامدهای این امر صورت گرفته باشد یا در این صورت نتایج آن در دسترس نیست. 
از این رو شاید تعیین سرنوشت دانشگاه های وابسته به دستگاه های اجرایی چه آنها که نیروی انسانی دستگاه مربوطه را تامین می کند و چه آن دسته که به تربیت نیروی انسانی می پردازند نیاز به بررسی های کارشناسانه داشته باشد.